Jak łatwo i bezboleśnie się przebranżowić? PATRYCJA CIUPAK • 10 miesięcy temu. Artykuł sponsorowany Grupa Pracuj. Przeżywasz zawodowy kryzys i czujesz, że masz dość swojej pracy? Twoje zarobki ledwo wystarczają na pokrycie rachunków? Czas na zmiany! Jak łatwo i bezboleśnie się przebranżowić? Oto kilka przydatnych wskazówek. Pacjentka – Alex Michaelides. Jak łatwo zabić człowieka? Złe dobrego początki. Tak, mam pojęcie, jak brzmi powyższy akapit dla osób, którzy Pacjentkę mają już za sobą. Jednak nie mogłam zacząć inaczej, przede wszystkim ze względu na fakt, iż sam wstęp tak bardzo mnie zniechęcił do lektury, że byłam bliska porzucenia jej. Kleopatra: Na tronie zasiadła z 10-letnim bratem. Z czwórki rodzeństwa sama zlikwidowała tylko dwójkę. 'Toaleta Kleopatry', Frederick Stibbert i Benedetto Servolini, 1869 r. (Fot. AKG IMAGES Gmbh / BE&W) Kleopatra była pragmatyczną polityczką, erudytką, najbogatszą kobietą swoich czasów. Uwiodła dwóch najpotężniejszych Jak popełnić samobójstwo bez bólu? Witam! Mam 15 lat i chcę popełnić samobójstwo tak aby odratowali mnie lekarze (Chce zobaczyć czy moja mama będzie się martwić, bo ostatnio powiedziała do mnie że nie chce mieć takiego syna jak ja). Pozdrawiam. Zobacz 12 odpowiedzi na pytanie: Jak popełnić samobójstwo bez bólu? "Mordowanie wcale nie jest takie proste, jak można by było przypuszczać". Określenie "książę komedii kryminalnej", jakim został okrzyknięty Alek Rogoziński, budzi moje mieszane uczucia, aczkolwie Można wtedy spróbować naturalnych metod: warzyw, owoców i ziół. • Warzywa obniżające ciśnienie to seler naciowy i czosnek. Seler spożywa się w postaci sporządzonego z niego soku, czosnek zaś w ząbkach. • Owocami obniżającymi ciśnienie są czarna porzeczka i aronia, z których codziennie należy pić sok. Profesjonaliści wiedzą, jak szybko i bezboleśnie zabić człowieka. Amatorzy, jak się okazuje mogą mieć z tym wielki problem, gdyż pozbawienie kogoś życia wcale nie jest takie proste. Nie jest proste, ale może być śmieszne jak pokazuje to najnowsza książka Alka Rogozińskiego. Jak szybko i bez boleśnie popełnić Samobójstwo Cześć.. Tak jak w temacie, jak popełnić SZYBKO I BEZBOLEŚNIE SAMOBÓJSTWO Proszę o szybką odp.. Jak będzie dużo postów, napiszę z której oferty skorzystam.. :) Jak umrzeć szybko i bezboleśnie? W jaki spodob mozna bezboleśnieumrzeć .? Jak można najszybciej i bezboleśnieumrzeć potrzebne ponieważ mam dość życia ; ( ( (. Jak możnaumrzeć powoli ale bezboleśnie? Jak umrzećbezboleśnie ? ;/////////// odpowiedzcie proszę was ;//. Załóż nowy klub. Uważasz, że ktoś się myli? Biznes i Zaplanowałaś krótki urlop i chcesz szybko opalić się na brązowo? To jest do zrobienia. Odpowiednio wcześniej zacznij suplementację beta-karotenem, a na plaży używaj przyspieszaczy opalania. Promienie słońca szybciej złapiesz też będąc w ruchu np. grając w siatkówkę lub piłkę plażową. Przeczytaj, jak szybko się opalić bez podrażnień. IrlVL. Gość gość Gość gość Gość Gabi55551 Gość gość Gość Gabi55551 Gość gość Gość Gabi55551 Gość gość Gość gość Gość Gabi55551 Gość gość Gość Gabi55551 Gość gość Gość Gabi55551 Gość gość Gość gość Gość Gabi55551 Gość Gabi55551 Gość Gabi55551 Gość gość Gość gość Gość gość Gość gość Gość Gabi55551 Gość Tockere Gość gość Gość gość Gość jpp Bądź aktywny! Zaloguj się lub utwórz konto Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony Zaloguj się Posiadasz własne konto? Użyj go! Zaloguj się Hej jeżeli tu trafiłeś/łaś to znaczy, ze albo chcesz się zabić albo czytasz mojego bloga. (PS. czytaj do końca) Przeraża mnie to, że chcesz to zrobić i zostawić wszystko to co masz lub będziesz miał/miła. Przeczytaj wypowiedź pewnej osoby, która była w podobnej sytuacji: Proszę... przeczytaj to zrób to..... a może ci pomoże..... proszę "W październiku dopadły mnie myśli samobójcze. Tak wtedy myślałam, że są myślami samobójczymi. Nic nie skłaniało mnie do takiego kroku, nie byłam nieszczęśliwa, nie miałam żadnych problemów. Po prostu pewnego dnia zaczęłam mieć wizje siebie, jak na przykład skaczę z okna. Albo że robię krzywdę swojemu dziecku. Przeraziłam się do tego stopnia, że natychmiast zwróciłam się po pomoc. Partner zawiózł mnie na drugi koniec Polski do rodziców, żebym była wśród ludzi, bo on pracuje od rana do wieczora i całe dnie spędzam sama z dzieckiem. U rodziców poszłam do psychiatry, dostałam leki. Były dni, kiedy te złe myśli trzymały mnie przez wiele godzin. Czułam się fatalnie. Pewnego dnia wpadłam w taki atak paniki, że chciałam błagać, żeby rodzice zawieźli mnie do szpitala psychiatrycznego, bo bałam się, że naprawdę sobie coś zrobię. Szybko (na szczęście!) okazało się, że to nerwica natręctw, a mnie dopadły natręctwa myślowe w chyba najgorszej ich postaci. Im bardziej chciałam się ich pozbyć, im bardziej próbowałam sobie racjonalnie wytłumaczyć, że przecież wcale nie chcę sobie robić krzywdy, tym silniejsze były. Chwilami nie wiedziałam, czy to tylko moje myśli, które przyszły Bóg wie skąd, czy moje faktyczne pragnienia. Nie wiem też, co było gorsze, czy myśli o tym, że wyskakuję przez okno, czy że krzywdzę swoje dziecko. Czułam się okropnie, więc starałam się spotykać ze znajomymi i robić wiele przyjemnych rzeczy, żeby sobie pomóc (kocham czytać, miesięcznie potrafię przerobić piętnaście książek, a w tym najgorszym okresie w ogóle nie mogłam się skupić na lekturze). Wierz mi, że to, co przeżyłam przez te kilka tygodni, to najgorsze doświadczenie całego mojego życia. Nie chcę, by kiedykolwiek wróciło. Rodzice bardzo mi pomogli, mój partner też. Minęło parę tygodni, jestem już w domu i czuję się naprawdę dobrze. Całe szczęście. Korzystam z okazji, że napisałeś ten tekst. Kiedy parę tygodni temu na FB wrzuciłeś informację, że szukasz miejsc pomagających osobom z myślami samobójczymi, byłam jak sparaliżowana ze strachu. Patrzyłam na Twój post i oblewał mnie pot, bo nie wiedziałam, co mi się dzieje. Teraz apeluję: ludzie, szukajcie pomocy. Jeśli czujecie się źle, walcie drzwiami i oknami tam, gdzie mogą wam pomóc. Człowiek zamknięty w swojej głowie, sam na sam ze swoimi myślami, sam może sobie nie poradzić. Nie wstydźcie się, mówcie głośno o tym, co czujecie. Oddycham z ulgą, że potrafiłam poprosić o pomoc i że ją otrzymałam, dzięki której wiem, co za franca mnie dopadła i wiem, jak z nią walczyć. Ośmielam się więc opublikować ten komentarz, nie skrywając się za anonimowym komentarzem. Może komuś to pomoże." Tu znajdziesz pomoc: Zadzwoń: 116 123 – Telefon zaufania dla osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym 22 425 98 48 – Telefoniczna pierwsza pomoc psychologiczna 116 111 – Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 801 120 002 – Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia” 800 112 800 – „Telefon Nadziei” dla kobiet w ciąży i matek w trudnej sytuacji życiowej Przeczytaj teraz teks proszę cię o to zrób to: http://mojadziewczynaczytablog... A teraz przeczytaj to: A teraz wejdź w film i go obejrzyj: Film Matt Olech: Jeżeli jesteś blogerem, vlogerm czy kim kolwiek i też chcesz pomóc osobą, które chce popełnić samobójstwo przeczytaj: Zróbmy rewolucję, zhackujmy Google! Cytując Zeusa „nie ma co wychodzić z kina dopóki trwa seans”. Dopóki żyjesz, wynik meczu nie jest ustalony i wszystko może się zmienić, dlatego umyślne, bezpowrotne zakańczanie go przed czasem, to najgłupsze co można zrobić. Każdy nowy dzień to nowe możliwości i nowa szansa na znalezienie rozwiązania, a z autopsji wiem, że jak gówniana sytuacja by nie była, to zawsze jakieś się znajdzie. Tylko trzeba być w stanie je dojrzeć, co czasem nie jest możliwe bez pomocy psychologa. Dlatego chcę, żebyśmy wszystkim zagubionym w labiryntach problemów podali nić Ariadny. A najłatwiej możemy to zrobić hackując Google. Użyjmy technologii przeciwko niej samej. Zaspamujmy wyszukiwarki na hasło „jak popełnić samobójstwo” tekstami, w których ludzie znajdą iskrę nadziei. Jeśli osoba myśląca o odebraniu sobie życia na pierwszych 10 stronach wyników wyszukiwań znajdzie linki z numerami telefonów do pogotowia psychologicznego, pod którymi może uzyskać pomoc, to jest bardzo duża szansa, że z niej skorzysta. Jeśli te 100 pierwszych wyników będzie odsyłać do wpisów o tym, że życie ma sens i że z każdego bagna da się wyjść, to istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że ten człowiek naprawdę w to uwierzy. Im więcej osób nie znajdzie w Googlach przepisu na śmierć, tym lepsza będzie otaczająca nas rzeczywistość! Jak to zrobić? Mam nadzieję, że nie muszę Cię już dłużej przekonywać, że brak rodzin opłakujących bezsensowne odejście matki, syna, czy żony, to dobry pomysł. Żeby wywalić poradniki o wiązaniu pętli poza wyniki wyszukiwania i wepchnąć zamiast nich teksty niosące pomoc, wystarczą 4 proste kroki. Zatytułuj wpis „Jak skutecznie i bezboleśnie popełnić samobójstwo?” lub „Jak skutecznie i bezboleśnie się zabić?” lub jakąś z kombinacji tych tytułów. Użyj we wpisie wielokrotnie takich fraz jak „samobójstwo”, „zabić się”, „odebrać sobie życie” i ich kombinacji lub pochodnych. Umieść we wpisie pozytywne treści, niosące nadzieję i dające wiarę, że nie ma problemu, z którym nie można sobie poradzić, a samobójstwo nie jest rozwiązaniem. Zachęć czytelnika, żeby zamiast planowania śmierci zadzwonił pod jeden z tych numerów, gdzie otrzyma fachową pomoc i dalsze 123 – Telefon zaufania dla osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym22 425 98 48 – Telefoniczna pierwsza pomoc psychologiczna116 111 – Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży801 120 002 – Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia”800 112 800 – „Telefon Nadziei” dla kobiet w ciąży i matek w trudnej sytuacji życiowej Tyle wystarczy. Link do akcji: "Jak można szybko i bezboleśnie się zabić; tak, żeby nie bolało i nie było szans na odratowanie? Pomóżcie, a ja tak to zrobię" - rzuca w sieć jeden z internautów i natychmiast znajduje chętnych do udzielenia odpowiedzi. Grupy internetowych samobójców wymieniają się receptami i poradami. Trwa kampania na rzecz delegalizacji takich stron, gdyż obowiązujące dotąd przepisy prawne okazały się zupełnie nieskuteczne. W przeciwieństwie, niestety, do podawanych na nich przepisów na śmierć. - Trzeba być chyba bardzo zdesperowanym, by zasięgać rad u żyjącego "eksperta" od samobójstw... - zauważa badający sprawę prof. Mark Williams z Bournemouth University. - To skończone bzdury i moralny gwałt. Fakty są jednak takie, iż jak dotąd udowodniono co najmniej kilkadziesiąt przypadków samobójstw, które znalazły swoje źródło właśnie w Internecie. Michael Gooden z East Essex w Wielkiej Brytanii samobójstwo próbował popełnić kilkakrotnie, jednak za każdym razem w ostatniej chwili brakowało mu odwagi. Przez Internet udało mu się w końcu umówić z anonimowym "specjalistą" w tej dziedzinie. "Doradca" namówił Goodena na przechadzkę w rejon skalnych urwisk w okolicach Beachy Head. Tam Gooden rozebrał się do naga i skoczył. Jego śmierć, podobnie jak przypadek szesnastoletniego Tima Pipera, który najpierw godzinami surfował po sieci, a następnie powiesił się w swojej sypialni, wywołały u ich rodziców szok. Zaalarmowali oni zarówno policję, jak i psychologów i psychiatrów, uświadamiając niebezpieczeństwo, jakie może niekiedy stanowić korzystanie z internetu. Naukowcy podkreślają, że największą atrakcją, a zarazem niebezpieczeństwem sieci jest anonimowość. Korzysta z tego, niestety, wielu psychopatów i szaleńców. Nie tylko harakiri Jedno z czołowych miejsc na świecie pod względem liczby samobójstw zajmuje Japonia. Japończycy coraz częściej poznają się on-line, wcale nie po to, by pójść razem, na przykład, na randkę, ale żeby wspólnie... popełnić samobójstwo. Do tej pory w Japonii popełniali je głównie zapracowani czterdziestolatkowie. Teraz coraz częściej jego ofiarą padają ludzie młodzi. "Szukam współtowarzyszy śmierci. Znam procedurę i mam doświadczenie" - pisała w ogłoszeniach internetowych trzydziestoczteroletnia kobieta. Zebrała siedmioosobową grupę ludzi (czterech mężczyzn i trzy kobiety), którzy mieli problemy w pracy, nauce lub życiu osobistym. Znaleziono ich w górskim parku niedaleko Tokio przywiązanych do siebie i zatrutych spalinami. Niedługo potem japońska policja znalazła w południowym Tokio inny samochód z ciałami dwóch kobiet, które także umówiły się na swoje samobójstwo przez Internet. Opinię publiczną tego kraju zbulwersował też przypadek dwudziestosiedmioletniego nauczyciela przyrody, który - dla wiadomych celów - sprzedawał w sieci cyjanek po 400 dolarów. Samobójstwo w Japonii nie ma tej negatywnej konotacji jak ma to miejsce w kulturze chrześcijańskiej. Tam w świadomości wielu ludzi ciągle funkcjonuje samurajski kodeks Bushido. Japońscy samobójcy starają się nie przeszkadzać innym; raczej nie zabijają się w miejscach publicznych czy hotelach, żeby nie zaszkodzić właścicielom, nie obciążyć finansowo rodziny. Wybierają miejsca ważne, piękne i symboliczne, jak na przykład okolice świętej góry Fuji. Tam kończy życie co najmniej stu samobójców rocznie. Koreański wyścig szczurów Korea jest podobnie jak Japonia krajem o najwyższych i stale rosnących wskaźnikach samobójstw na świecie. Statystyki samobójczych śmierci są ceną, jaką płaci ten kraj za wielki cywilizacyjny sukces. Szczególnie przygnębia bardzo duży odsetek młodych ludzi, którzy nie są w stanie sprostać społecznemu parciu na sukces i wyścigowi szczurów trwającemu już od najmłodszych lat. Na stacjach metra w Seulu barierki dzielące pasażerów od wjeżdżającej kolejki pojawiły się w 2004 roku po tym, jak rok wcześniej, rzucając się pod nadjeżdżający pociąg, odebrało sobie życie 93 Koreańczyków. Także w Korei Internet stał się narzędziem, któremu przypisuje się upowszechnienie zjawiska samobójstw grupowych organizowanych w sieci. Dlatego specjalnie utworzona Komisja Bezpieczeństwa Internetowego cenzuruje tam blogi, pilnując, by nie pojawiały się tytuły odwołujące do śmierci i samobójstwa. Wyszukiwarki są tak ustawione, by po wrzuceniu hasła "samobójstwo" w wynikach pojawiały się najpierw adresy do organizacji niosących pomoc. Na ratunek samobójcom Problem internetowych samobójstw jest równie poważny w Europie, w tym także w Polsce. Na przykład pod koniec zeszłego roku warszawska policja schwytała mężczyznę, który przez Internet doradzał jak popełnić samobójstwo. Delikwent został aresztowany. Pomagał w tej sprawie między innymi szesnastolatce, której zaoferował nawet dostarczenie odpowiedniej trucizny. Powody, dla których młodzi ludzie skłonni są popełnić samobójstwo, to jedne z najbardziej złożonych i tajemniczych zjawisk. Od dawna wiadomo, że rozwój społeczny i psychologiczny człowieka nie nadąża za technologicznym. Oczywiście zjawisko zbiorowego samobójstwa nie jest czymś nowym, zmieniły się jedynie środki do jego realizacji. Tylko w nielicznych krajach Europy wdrożono program zapobiegania samobójstwom. Doprowadził on do znacznej redukcji wskaźnika samobójstw w takich krajach jak np. Szwecja czy Finlandia. W Polsce program taki ciągle jeszcze pozostaje w sferze projektów. Dusza w brzuchu Kodeks honorowy japońskich samurajów, zwany "Bushido", głosił między innymi, że życie z poczuciem hańby gorsze jest od śmierci. "Można żyć, kiedy żyć się godzi i umrzeć, kiedy umrzeć trzeba" - głosiła jedna z maksym kodeksu. Idąc za jego wskazaniami samurajowie, którzy uważali się za pozbawionych honoru, decydowali się na samobójstwo rytualne, zwane seppuku (niezbyt trafnie określane przez Europejczyków jako harakiri). Polegało ono na rozpłataniu mieczem wnętrzności. Według tradycji japońskiej to właśnie w brzuchu mieściła się dusza i tam też umiejscowione były uczucia. Rozcięcie brzucha miało być dowodem niewinności samobójcy i okazania szczerości jego zamiarów. Po śmierci był on oczyszczany ze wszelkich zarzutów. Smutna statystyka Codziennie na całym świecie ponad tysiąc osób umiera śmiercią samobójczą. Liczba prób samobójczych jest prawdopodobnie kilkakrotnie większa. Statystyki w różnych krajach prowadzone są w rozmaity sposób i nie zawsze odnotowywany jest fakt samobójczego zamachu na swoje życie. Liczba zgonów w wyniku aktu samobójczego jest czasami kilkakrotnie większa niż zgonów w wyniku wypadków drogowych. Najwięcej aktów samobójczych popełniają ludzie w wieku 16-21 lat. Drugim, niebezpiecznym okresem jest wiek 45-55 lat. Wbrew rozpowszechnionym sądom samobójstwa w większości państw świata (także w Polsce) częściej popełniają mężczyźni niż kobiety. Według naukowców u 40-70 proc. przypadków samobójców rozpoznano syndrom depresji. Statystycznie w Europie najwięcej samobójstw popełniają Litwini, a po nich Estończycy, Węgrzy i Finowie. Znacie ten głupi wierszyk z dzieciństwa? „Idź śmiało przez życie, miej wesołą minę, łap szczęście za ogon i duś jak cytrynę”. 30 lat temu ktoś wpisał mi go do pamiętnika. Niczym się nie wyróżniał z dziesiątek durnych wierszyków. Ale osoba, która go wpisała, owszem. Bo od zawsze promieniała szczęściem. Mimo że była dość otyła i nigdy nie szło jej na wuefie, mimo że wszyscy śmiali się z niej i musiała znikać w bibliotece, żeby zjeść podwójną porcję kanapek z margaryną, nigdy nie widziałam jej innej niż uśmiechniętą. I tak rosła z tą wesołą miną, której i mnie życzyła, choć mi wcale do śmiechu tak nie było. Choć powodów miałam więcej niż ona, dziewczynka z biednej rodziny i mnóstwem młodszego rodzeństwa na głowie. Przeczytałam ten wierszyk ostatnio i olśniło mnie – ta dziewczyna zaprogramowała się na szczęście. Trochę też zaprogramowała mnie, bo w zasadzie nie zawsze było z górki, ale nawet jak nie było, to starałam się jak najszybciej wdrapać się na tę górę i zbiec z głośnym rykiem. Jej nigdy nie przyszło do głowy żeby się zabić. Nie rodzimy się z predyspozycją do szczęścia. Nie będę truć, jak bywa niełatwo i jakie życie jest ciężkie. Życie jest dokładnie takie, jak sobie je zaprogramujemy. Takie, na jakie zapracujemy i jakich wyborów dokonujemy. Fataliści, którzy twierdzą, że nic nie zależy od nich, są ode mnie oddaleni o setki mil w swoich poglądach. Co więcej, staram się nie dopuszczać ich do siebie, bo wysysają ze mnie energię. Czy zawsze taka byłam? A skąd! Spotkałam wielu mądrzejszych od siebie i dałam się im nieco poprowadzić. Ale tylko nieco, bo MOJE ŻYCIE ZALEŻY ODE MNIE! Czy każdy może czuć się szczęśliwy? Na pewno. Ale na pewno nie stale. Nie da się być wiecznie szczęśliwym. Najważniejsze, żeby w tych chwilach zwątpienia, który niektórzy laicy nazywają depresją, myśleć o chwilach, kiedy było dobrze i marzyć o tych, kiedy jeszcze dobrze będzie. A potem wystarczy zamienić marzenia w dążenia. I po prostu czasem lepiej przestać myśleć, myśleć o samobójstwie i wziąć się zwyczajnie do roboty! Bo miło patrzeć, jak twoje nogi zapadają się w bagno, pielęgnować to błogie uczucie, że ja nic nie muszę. Ależ owszem, musisz – chwyć cokolwiek i ciągnij. Bo niektórzy uwielbiają grzebać w martwej, bolesnej przeszłości, drapać się po rozognionych ranach. A ja się pytam: po co? Skoro można do przodu, bezmyślnie i bez celu na początku, ale może cel znajdzie się za chwilę? Dziewczyna, o której pisałam, zdradziła mi po latach, że ciągle płakała w domu, bo było jej źle z tym, jak rówieśnicy traktowali jej tuszę. Ale tych małych drani było w całej szkole naprawdę kilku, bo dziewczynę wszyscy kochali za to, jak była miła i uczynna. Gdy szala się przebrała i upłynęło morze łez, dziewczyna wzięła tyłek w troki i schudła do mojej postury. Myślicie, że było jej łatwo? Że nie łatwiej było siedzieć i użalać się nad swoim marnym życiem? Skąd, okupiła to ogromnym wysiłkiem, ale że miała przed sobą wielki cel, nigdy nie przyszło jej do głowy żeby odebrać sobie życie. Wiem, co powiecie: znowu Pani Perfekcyjna pisze, jak to znaleźć w życiu cel. Nie myślcie, że to, czym się teraz zajmuję, miałam w głowie od zawsze. Też się miotałam, też miałam chwile zwątpienia. Nie będę wciskać wam, że straciłam sens życia, bo tak nie było. Sens można stracić, ale wtedy trzeba znaleźć cel. Sens przyjdzie sam. Ale nie da się znaleźć sensu w życiu bez celu. „Tylko wiedząc, dokąd idziesz, będziesz wiedział, czy nie zbłądziłeś”. Samobójstwo jest według mnie skrajnym egoizmem. Ja nawet przez chwilę nie pomyślałam, że mogłabym zniknąć z oczu ludzi, którym na mnie zależy. Jeśli ktoś pomyślał, to niech weźmie telefon i dzwoni. Jeśli dotychczas nie miał takiej osoby w swoim otoczeniu, której by na nim zależało i nie wierzy, że kiedyś się pojawi, to na pewno po tamtej stronie słuchawki siedzi człowiek, któremu już po minucie rozmowy zacznie na tobie zależeć. Skąd to wiem? Dziewczyna, którą wspomniałam, też pracowała w takim miejscu. Stąd wiem, że pracują tam niezwykle empatyczni, inteligentni i wykształceni ludzie, którym zależy na tym, żebyś był. Po prostu był. Więc bierz telefon w rękę i dzwoń. Samobójstwo to nie rozwiązanie… 116 123 – Telefon zaufania dla osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym 22 425 98 48 – Telefoniczna pierwsza pomoc psychologiczna 116 111 – Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 801 120 002 – Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia” 800 112 800 – „Telefon Nadziei” dla kobiet w ciąży i matek w trudnej sytuacji życiowej